مهدويان را مخملباف نكنيم – سرگرمي براي همه

ششمين فيلم جشنواره ، كارگردان جوان حاشيه اي سينماي ايران ، محمد حسين مهدويان ، بار ديگر بهانه اي شد تا منتقدان سينما درباره آنچه 180 درجه متناقض است اظهار نظر كنند.

مهدويان در جديدترين فيلم خود ژانر مورد علاقه خود ، “Dacio Drama” را ترك مي كند ، كه در آن امتحان را به خوبي پشت سر مي گذارد ، وارد يك كمدي تلخ مي شود كه در آن جامعه غرق ايدئولوژيك با كار و تلاش مضاعف به تصوير كشيده شده است. فقر ، قناعت ، صبر ، گرسنگي ، سكوت و اطاعت از دستورات ارزشمند تلقي مي شود ، و خوب زيستن ، سرمايه و ثروت ، بيچارگي ، سingال ، خوب غذا خوردن و … به عنوان يك نتيجه معكوس ارائه مي شود.

ديروز با رويكرد ضد اسلامي ، منتقدان و طرفداران مهدويت جايگزين شدند ، اين سخنان تمسخر جامعه سوسياليست-كمونيست شرقي را كه يادآور شعارهاي اتحاد جماهير شوروي بود ، از بين برد. كساني كه كارهاي قبلي او را تحسين مي كردند ، اكنون با ساخت يك فيلم ضد مردمي مخالف هستند. مسعود فراستي ، كه احتمالاً هنوز تحت كنترل آن ايده آل هاست ، شيشليك مهدويان را با زبان انتقادي تند خود غيراخلاقي ، غيرانساني توصيف مي كند و عملاً كسي كه به اين فيلم مي خندد بيمار ناميده مي شود. اما فراست توجه نكرد كه شوخ طبعي سياه فيلم ، خنده تلخي كه بر روي لب مخاطبان سالن نشسته ، از هر گريه غم انگيزتر است.

روزنامه “كيهان” يكي ديگر از مهاجمان شناخته شده عليه شيشليك مهدويان بود. اين روزنامه در توصيف يكي از 39 فيلم معروف جشنواره سي و نهم مي نويسد: كيهان رسانه اي بود كه قبلاً طرفدار فيلم هاي قبلي مهدويان بود ، اما حالا كه آنچه را در فيلم جديدش انتظار دارد نمي بيند ، همه چيز را اينگونه زير سال مي برد.

با اين حال ، اين فيلم طرفداران و طرفداران مشهوري نيز داشت. هوشنگ گلمكاني جدا از محبوبيت فيلم “مهدويان” تاكنون ، بدون شك مشهورترين منتقد حامي شيشليك است و آن را واضح ترين و پيچيده ترين فيلم سالهاي اخير سينماي ايران خوانده است.

با فراست يا گلمكاني موافقت كنيد ، نبايد فراموش كنيم كه اين مهدويان مهدويان در غبار هستند ، داستان نيمروز ، قرعه كشي ، درخت گردو. فيلم هايي كه هميشه مردم و منتقدان را مجذوب خود كرده اند. فيلم هايي كه قطعاً بي نقص نيستند ، با “” و “محتواي” آنها قطعاً نقاط ضعفي دارند ، آخرين كار مهدويان از اين قاعده مستثني نيست.

او در كار جديد خود كه قطعاً كار بسيار مهمي در زمينه سينماي ايران است ، فقط يك “فيلم” را فيلمبرداري كرد. نه عليه نهادها قيام كرد و نه مستقيماً به آرمانها و ارزشهاي جريان حاكم حمله كرد. به شيشليك فقط بايد از طريق فيلم نگاه كرد ، نه چيزي بيشتر. بياييد مهدويان را مجبور به ترك سيستم نكنيم و به دنبال آزادي آن در خارج از مرزها باشيم. اين پايتخت سينماي ايران است ، هنوز در ابتداي راه است. با تهديد و محدود كردن ، ديگر اجازه ندهيد مهدويان را به مخملباف تبديل كنيم.